Location | Τοποθεσία: Stress.Studio
42 Themistokleous 1rst floor | Θεμιστοκλέους 42 1ος όροφος
Doors | Πόρτες: 20:30
Concert Starts | Έναρξη: 21:00
Entrance | Είσοδος--> Suggested contribution | Προτεινόμενη συνεισφορά: ≥8 Euros
Duration | Διάρκεια: ≈50minutes
Contact: [email protected] | [email protected] or +306981929223
Σαξόφωνα | Saxophones: Παντελής Λυκούδης
Σχεδιασμός Ήχου | Sound Design: Στέλιος Τσίλογλου-Ιγνατιάδης
Ο Παντελής Λυκούδης είναι σαξοφωνίστας, εκπαιδευτικός και ερευνητής από την Αθήνα. Σπούδασε στα HKU Utrechts Conservatorium, Kunstuni Graz και UMass Amherst, όπου εργάστηκε σαν βοηθός καθηγητή. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου διδάσκει σαξόφωνο. Έχει δώσει συναυλίες σε Αθήνα, Seoul, Amsterdam, Iowa City, Darmstädt και Catania.
Pantelis Lykoudis is a saxophonist, educator, and researcher from Athens. He studied at HKU Utrechts Conservatorium, Kunstuni Graz, and UMass Amherst, where he also worked as a teaching assistant. He is a PhD candidate at the University of Ioannina, where he teaches saxophone. He has performed concerts in Athens, Seoul, Amsterdam, Iowa City, Darmstadt, and Catania.
https://pantelis-lykoudis.com/
Πρόγραμμα συναυλίας | Concert Programme:
-Philippe Hurel (γ. 1955) - Opcit (1984)
Αφιερωμένο στον Claude Delangle, πρόκειται για το πρώτο έργο του συνθέτη για σαξόφωνο, ενώ ακολούθησαν πολλά ακόμη γραμμένα μεταξύ άλλων και για το σύνολο Nikel. Οι συχνότητες, διάρκειες, ρυθμικές δομές και φορμαλιστικές αναλογίες του είναι γραμμένες με την βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ο Hurel σπούδασε υπολογιστικά υποβοηθούμενη σύνθεση με τον Tristan Murail στο IRCAM και ανήκει στην φασματική (spectral) παράδοση. Στην φρενήρη και σωματικά εξαντλητική μουσική του συναντάμε μοτίβα επηρεασμένα από γεωμετρικά φράκταλς, αναμνήσεις από υλικό που έχει ήδη ακουστεί, και εφαρμογή επέκτασης και συμπύκνωσης σε ξεχωριστές φωνές μέσω τροποποιήσεων στον ρυθμό και στο tempo. Ο τίτλος αναφέρεται στην λατινική έκφραση ‘opus citatum’, που σημαίνει ΄το έργο που αναφέρεται’. Αυτό πιθανώς να είναι το έργο του ‘Eolia’ για σόλο φλάουτο, που επίσης αποτελείται από τέσσερα μέρη αυξανόμενης πολυπλοκότητας. Ο συνθέτης ισχυρίζεται επίσης ότι στο έργο συναντάμε αναφορές στις σουίτες για σόλο τσέλο του Johann Sebastian Bach.
-Mauro Lanza (γ. 1975) – L’allegro chirurgo (1997)
Ο Βενετός συνθέτης σπούδασε με τους Brian Ferneyhough και Salvatore Sciarrino, ενώ διατηρεί στενή σχέση με την ηλεκτρονική μουσική. Συχνά πειραματίζεται με θορύβους, όργανα-παιχνίδια και αντικείμενα της καθημερινής ζωής που έχουν πλέον χάσει την ανταλλακτική τους αξία, αλλά και την αξία χρήσης τους. Αυτές οι ιδέες αποτυπώνονται και στο magnum opus του ‘Systema Naturae’ (2013-17), που γράφτηκε σε συνεργασία με τον ερευνητή Andrea Valle. Ο τίτλος του μοναδικού του σόλο έργου για σαξόφωνο, που γράφτηκε για τον Massimiliano Donninelli, αναφέρεται στο παιδικό επιτραπέζιο παιχνίδι ‘Operation’, σκοπός του οποίου είναι η αφαίρεση αντικειμένων από διάφορα μέλη του σώματος. Το ύφος της γραφής του διατηρεί πάντα μια δόση ειρωνείας, η οποία αποκαλύπτεται ολοφάνερα και εδώ με την παράθεση του πασίγνωστου ‘Mah Nà Mah Nà’ του Piero Umiliani, στα πλαίσια της αναζήτησης αναγνωρίσιμων, και συνεπώς όχι ευπροσάρμοστων, ήχων.
-James Tenney (1934-2006) – Saxony (1978)
Πρόκειται για έναν από τους επιδραστικότερους Αμερικάνους συνθέτες του 20ου αιώνα, με πρωτοποριακές συμβολές στους τομείς της αλγοριθμικής σύνθεσης, του ηχητικού κολάζ και των μικροτονικών, μη-συγκερασμένων συστημάτων κουρδίσματος. Οι δάσκαλοί του
συμπεριλαμβάνουν τους Harry Partch, John Cage και Edgard Varèse. Στα θεωρητικά του κείμενα εισήγαγε έννοιες της γνωσιακής επιστήμης, που τον οδήγησαν στον νεολογισμό clang, ο οποίος περιγράφει κάθε ήχο που μπορεί να γίνει αντιληπτός σαν μουσική μονάδα. Στην δεκαετία του ’60 ξεκίνησε να χρησιμοποιεί και να παραμορφώνει samples pop καλλιτεχνών όπως ο Elvis Presley, ενώ τα ύστερα έργα του είναι αμιγώς ακουστικά με συχνή χρήση τεχνικών ηχητικής καθυστέρησης (tape-delay). Στα τελευταία συγκαταλέγεται και το ‘Saxony’, παραγγελία του Don MacMillan, όπου το εν λόγω αθροιστικό σύστημα ‘θυμάται’ όλους τους ήχους που παράγονται κατά την διάρκεια της εκτέλεσης δημιουργώντας μία αυτοαναφορική ηχητική μάζα. Η παρτιτούρα υποδεικνύει τα σύνολα νοτών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, τα οποία προκύπτουν από την στήλη των αρμονικών της Μι♭, αποτελώντας έτσι την βάση για έναν αυτοσχεδιασμό σε τριμερή μορφή που, ενώ είναι ελεύθερος ρυθμικά, μελωδικά, εκφραστικά και στυλιστικά, είναι εντελώς ελεγχόμενος αρμονικά.
Stress.Studio • Themistokleous 42, 10678 Athens, Athens, Greece