ELECTRIC WRATH

(for ENGLISH, please, scroll further down)

Σύντομη περιγραφή
Το ELECTRIC WRATH είναι ένα έργο για το πώς οι γυναίκες συγκεντρώνονται και γίνονται ορατές μαζί ως συλλογικό σώμα. Εν προκειμένω οι ερμηνεύτριες γίνονται ορατές μέσω μιας συσκευής που καθιστά δυνατή τη μετατροπή της κινητικής τους ενέργειας σε ηλεκτρική. Δεν υπάρχει καμία άλλη πηγή φωτός, κανένας ήχος, τίποτα που να απαιτεί ρεύμα. Πέρα από το θέμα της οργής στο Electric Wrath ενυπάρχει και το θέμα της αυτάρκειας. Καταναλώνοντας μόνο ό,τι παράγουμε, η ενέργεια που δαπανάται για την κίνησή διοχετεύεται εκ νέου ως φως. Η χορογραφία επιχειρεί να αποδώσει κινησιολογικά το θυμό με τέτοια ένταση και επαναληπτικότητα που το συλλογικό γυναικείο σώμα φτάνει σε μια έκσταση οργής. Με αυτή την έννοια, η επιτέλεση αυτή, δεν διαφέρει από μια τελετουργία. Το πέρασμα εδώ είναι από το Εγώ στο Εμείς.

Περισσότερες πληροφορίες
Το Electric Wrath είναι ένα έργο ριζοσπαστικό, γίνεται στο σκοτάδι, δεν χρησιμοποιεί ηχοσύστημα, μουσική, φώτα, σκηνικά, δεν χρησιμοποιεί τίποτα, είναι ένα έργο γυμνό. Οι ερμηνεύτριες είναι ο κινητήρας του έργου, είναι το θέαμα είναι και η ορχήστρα. Πρόκειται για ένα έργο στο σκοτάδι για το πως βγαίνουμε από το σκοτάδι. Επίσης είναι ένα έργο για την οργή αλλά χωρίς λόγια, γιατί κάποια πράγματα είναι πέρα από το λόγια. Το έργο παρουσιάστηκε τo 2022 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Μπουένος Άιρες (MACBA) και στο studio MOVAQ, ενω το 2023 στο MIR festival.

ΠΡΟΣΟΧΗ: η παράσταση δεν συνίσταται αν έχετε πρόβλημα με τα στροβοσκοπικά φώτα.

ΒΙΟ
Η Σοφία Κουλουκούρη (1987) είναι συγγραφέας και περφόρμερ, ζεί και εργάζεται μεταξύ Γενεύης και Αθήνας. Η δουλειά της έχει δύο πώλους, την αντοχή και την αφήγηση. Τα έργα της, πολλά από τα οποία ονομάζονται ‘προπονήσεις’, σχετίζονται με το βάρος. Τα βάρη, κυριολεκτικά η μεταφορικά, φερόμενα από το γυναικείο σώμα, είναι μια σταθερά στη δουλειά της. Mπορεί κανείς να εντοπίσει την απαρχή τους στη βασική ανατροφή των κοριτσιών, στο μύθο, και το Χριστιανικό δόγμα. Με τα κείμενα, τα αντικείμενα και τις επιτελέσεις της η Σοφία Κουλουκούρη εξερευνά την “ευπάθεια” και τη “στιβαρότητα” ως φορείς της γυναικείας ταυτότητας. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί μεταξύ άλλων: MIR festival, Roman road London, Theatre du Grütli Genève, Museo de Arte Contemporaneo de Buenos Aires, Palais de Rumine, Platforms Art Athina, Musee Cantonal de Beaux Arts Lausanne, Kunsthal Charlottenborg Copenhagen, Triennale du Valais,Thessaloniki International Film Festival.

https://www.sofiakouloukouri.com/

Σύλληψη, σκηνοθεσία: Σοφία Κουλουκούρη
Tεχνική επιμέλεια: Lightson, Σοφία Κουλουκούρη
Σύμβουλος ήχου: Παύλος Κατσιβέλης & Gary Salomon
Ερμηνεύτριες: Ελευθερία Αγαπάκη, Σοφία Αναστασίου, Χριστίνα Γάζη, Δίρφυ Ελένη Γιατζουζάκη, Ζωή Ευσταθίου, Μαρίνα Καββαδία, Πολένα Κόλια Πέτερσεν, Στάλη Συμεών, Ειρήνη Ζήκα, Kωσταντίνα Ντιναπόγια, Στέλιος Κράτσας
Ευχαριστίες στους: Αlfio Demestre, Νicolas Cilins, Eιρήνη Αβζίδου, Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Παραγωγή: Association RE-SISTERS, Ganbatte Theater Company
Με την ευγενική υποστήριξη του SIG mécénat.

Short description
ELECTRIC WRATH is a piece about how women come together and become visible as a collective body. In this case, the performers are made visible through a device that converts their kinetic energy into electricity. There is no other light source, no sound, nothing that requires electricity. Beyond the theme of rage, Electric Wrath also focuses on self-sufficiency. Consuming only what we produce, the energy spent on movement is rechanneled as light.The choreography attempts to lead the collective female body into an ecstasy of rage. In this sense, this performance is no different from a ritual. The passage here is from ''me'' to ''us''.

More details
Electric Wrath is a radical work, it is made in the dark, it uses no sound system, no music, no lights, no props, it uses nothing, it is a naked work. The performers are the engine of the work, they are the spectacle, they are the orchestra. It is a play in the dark about how we come out of the darkness. It's also a play about rage but without words, because I think some things are beyond words. The work was presented at the Museum of Contemporary Art of Buenos Aires (MACBA) in November 2022, at studio MOVAQ in December 2022 and at MIR festival in November 2023.

ATTENTION: Ιt is not recommended you enter the show if you can't tolerate strobe lights.

BIO
Sofia Kouloukouri (1987) is a writer and performer, living and working between Geneva and Athens. Her work has two poles, endurance and narrative. Her works, many of which are called 'workouts', are related to weight. Weights, literally or figuratively, carried by the female body, are a constant in her work. One can trace their origins to the basic upbringing of girls, to myth, and to Christian doctrine. Through her texts, objects, and performances, Sophia Kouloukouri explores "vulnerability" and "robustness" as vehicles of female identity. Her work has been presented at MIR festival, Roman road London, Theatre du Grütli Genève, Museo de Arte Contemporaneo de Buenos Aires, Palais de Rumine, Platforms Art Athina, Musee Cantonal de Beaux Arts Lausanne, Kunsthal Charlottenborg Copenhagen, Triennale du Valais, Thessaloniki International Film Festival, among others.

https://www.sofiakouloukouri.com/

Concept, direction: Sofia Kouloukouri
Device design: Lightson, Sofia Kouloukouri
Sound advisor: Pavlos Katsivelis & Gary Salomon
Performers: Eleftheria Agapaki, Sofia Anastasiou, Christina Gazi, Dirfy Eleni Giatzouzaki, Zoe Efstathiou, Marina Kavvadia, Polena Kolia Petersen, Stali Simeon, Eirini Zika, Κonstantina Ntinapogia, Stelios Kratsas
Thanks to: Αlfio Demestre, Νicolas Cilins, Irini Avzidou, Christiana Galanopoulou
Production: Association RE-SISTERS, Ganbatte Theater Company
With kind support by SIG mécénat.